Onder de naam Chiara Labbadia ga ik door het leven. Ik woon en groei op in Blankenberge. Mijn leven is constant in beweging: de inspiratiebron bij uitstek om me te verdiepen in allerhande onderwerpen en situaties. Terwijl mijn leven vol verandering is, ben ik soms ook rusteloos. Dit ontlaad ik op doek en via verschillende schildertechnieken laat ik kleur en vorm intuïtief uitgroeien tot iets moois.
Portretten. Liefde, expressie, ervaring; je leest het er allemaal van af. De spiegel van de ziel. De kaft van het persoonlijke verhaal.
De schildersdoeken doen dienst als opslagruimte voor m’n tijd en energie en ik draag het penseel als verlengde van m'n hand. Ik ambieer mijn plastische droom en wel zeer driftig. Ik werk keihard om deze droom te mogen en kunnen leven.
“De schilderkunst is een manier om op zoek te gaan naar de diepere lagen van mezelf.
Elk werk begint met een verfpallet dat mijn gedachten, gevoel en dromen reflecteert.“
MIXED MEDIA ON CANVAS (70 X 50 cm)
TRIBUTE TO SINAED O CONNOR
Een reis door de psyche van een bewonderenswaardig muzikante.
Blankenbergse kunstenares brengt knap eerbetoon aan Sinéad O’Connor: “Haar hele leven vervat in die ene dromerige blik”
© WK
Wim Kerkhof
Nothing can take away these blues: ook in Blankenberge stond de wereld op 26 juli even stil. Chiara Labbadia nam verf en penseel ter hand en vond troost in die buitengewoon mooie stem. “Mijn haar kwam direct weer overeind.”
Na het plotse overlijden van Sinéad O’Connor was de hele wereld in rouw. Ook Chiara Labbadia (35), een Blankenbergse kunstenares met Italiaanse roots, liet die woensdagavond een traantje. “Ik heb mij teruggetrokken in mijn atelier en ben beginnen schilderen, haar liedjes in de achtergrond. Het haar op mijn armen is een paar keer rechtgekomen: die stem, het gevoel dat ze erin legde… Het ging door merg en been”, aldus Chiara.
‘Nothing could take away those blues’, schreef ze in blauwtinten boven het portret. “Behalve een fantastisch goeie zangeres, was Sinéad ook een inspiratie voor velen. Een getroebleerde ziel met een rebels kantje. Het is dat kantje waar ik mij mee vereenzelvig. Die vrijgevochten, disfunctionele, artistieke vrouw: ik herken mezelf daarin. Ik heb óók op internaat gezeten, ben zelf ook verschillende keren van school gegooid geweest. Ik weet ook, als geen ander, dat een kunstenaarsbestaan geen makkelijk bestaan is”, klinkt het.
PAUS
Sinéad vocht haar hele leven tegen haar demonen, en neen, het was volgens Chiara geen slimme zet om die foto van de paus te verscheuren. “Ze had misschien wel een punt omtrent het kindermisbruik, maar het was verkeerd van haar om de paus daarvoor zo openlijk aan de schandpaal te nagelen. Dat heeft veel kapotgemaakt voor haar. Toch onthoud ik vooral wat voor een moedige vrouw ze was. Wat ik met verf kan verbeelden op doek, moest zij als zangeres zien uit te drukken in woorden. Dat maakte haar extra kwetsbaar. Maar ze had er dus wel de stem voor. De mensen luisterden naar haar.”
De schilderkunst is voor Chiara een spirituele zoektocht naar zichzelf; een spiegel voor haar ziel. Het portret van Sinéad is in die optiek een beetje atypisch: normaal spatten de kleuren van het doek. “Ik doe dit al bijna twintig jaar maar het is de eerste keer dat ik een bekende kop schilder. Die blauwtinten staan voor de blues in haar leven, voor alles wat ze heeft meegemaakt. Ze heeft ook een heel expressief gezicht, dat in het blauw nog beter tot uitdrukking komt – haar hele leven zit precies vervat in die ene dromerige blik.”
IN THE SHADE OF
“
‘Gezien en gezien worden, verdriet, vaarwel…’ Het ontastbare wordt tastbaar en het tastbare vult zich verder in de gouden tranen van de vrouw. De woorden ‘In the shade of the sun’ die niet opvallend, maar wel aanwezig zijn op het doek, laten bij mij de indruk na, dat dit de reden moet zijn waarom er aan de ene kant van het gelaat goudgele kleuren gebruikt worden en aan de andere kant donkerbruine kleuren. Geënsceneerd tegenlicht creëert een bepaalde vorm van uiterlijke schoon, gebukt onder donker en intense gedachten.
Wanneer ik afstand neem van het doek, lijkt het zelfs of het gelaat een gedragen masker is. Maar het aspect dat mij het meeste opviel, was de foto van één of andere gevangenis. Gekleefd op de plaats, waar de molen der gedachten op volle toeren draait. Ik voel wat zij voelt. Ze kan niet weg. Ze zit gevangen in haar eigen hoofd. Noot: Na een gesprek over het doek, waar de interpretatie volledig aan mij werd toevertrouwd, kreeg ik te horen dat het gebaseerd is op narcisme. Ofwel een psychologische ‘stoornis’, waarbij een man of vrouw verdwalen in hun lage zelfbeeld. Ter compensatie hiervan trachten narcisten zich belangrijker te voelen dan anderen. Het idee hierachter kan men ook het ‘narcistische paradox’ noemen.
"
- Gianna De Meulenaere
SPIRITUALITY & CREATIVITY
“
'Mijn kunstenaarsvisie gaat verder dan het canvas en penseel. Ik realiseer me dat elk fragment, elk schilderij een detail is van iets groters. Een soort van universele fractal. Een klein detail ondergedompeld in iets meeslepend, abstracts. Ik realiseer me dat kunst overal is. Kunst is zoveel als energie. Net daarom dat ik zo uitgelaten ben in het creatieve proces.'
”
Chiara Labbadia
